2008 şubat yenilemeleri birçok P&I kulübünün tahminlerin ötesinde yüksek genel artış açıklamalarıyla başladı. Skuld dışındaki bütün P&I kulüpleri iki haneli genel artış açıkladılar. Bu artışların en ilginci ise finansal açıdan en güçlü kabul edilen ve senelerdir en az genel artış açıklamakla övünen (2006 şubat yenilemelerinde yüzde 2,5 genel indirim istemişti) Brittannia kulübünün yüzde 23,8’e tekabül eden bir genel artış açıklamasıydı. Bu artışın merak uyandıran başka bir yanı da diğer kulüplerin açıklamalarından önce piyasaya duyurulmasıydı. Brittannia’ı takip eden UK, Steamship, North of England, Swedish, London gibi birçok kulüp 2008 şubat yenilemeleri için yüzde 15-20 arası genel artış açıkladılar.
P&I sigorta yenileme dönemi, P&I kulüplerinin yüksek genel artış talepleri nedeniyle son senelerde görülmemiş sert pazarlıklara sahne olacak
Peki bütün tekne makine sigortacılarının hiçbir artış yapmadığı bir dönemde nasıl oluyor da P&I kulüpleri bu kadar yüksek bir artış istiyorlar? Tekne sigortacılarının hemen hepsinin yüksek miktarlarda zarar etmelerine rağmen bu zararlarını karşılayabilmek için bir sonraki sene artış isteyememelerinin sebebi ne olabilir? Sanırım bu durum tekne ve makine sigortalarında yaşanan rekabetle açıklanabilir. Piyasaya yeni girişler tekne makine sigortalarında zararlardan etkilenen sigortacıların müşteri ve piyasa kaybetmemek için istedikleri artışları yapmalarına engel oluyor. Elbette bu durumda aklımıza şöyle bir soru gelebilir: “P&I sigortası yeterince rekabetten yoksun mudur ki tekne sigortalarındaki piyasa şartlarına benzer bir şekilde prim artışları engelleyebilsin?” Dünya filosonun yüzde 95’inden fazla bir bölümünün sigortaları International Group adındaki bir kartel tarafından sağlanıyor. IGA (International Group Agreement) denilen bir anlaşma imzalayan P&I kulüpleri bu anlaşma çerçevesinde birbirlerinin müşterilerine daha ucuz fiyat veremiyorlar. Bir P&I kulübünün müşterisinden istediği yüzde 15’lik artışı vermek istemeyen sigortalısı başka bir P&I kulübünden daha ucuz fiyat alamaz.
P&I kulüplerinin 2008 şubat yenilemeleriyle ilgili istedikleri yüksek artışlar ve bu artışlarda ısrar etmelerini sadece IGA anlaşmasının onlara sağladığı rekabetsizlik ortamına bağlamak yanlış olur. P&I kulüpleri son senelerde yüksek miktarda pool claimleriyle (7 000 000 doları aşan hasarlar) karşılaşıyorlar. Bilindiği üzere IGA anlaşmasına göre P&I kulüpleri tonaj miktarlarına ve daha önceki hasar yüzdelerine göre diger kulüplerin 7 000 000 doları aşan hasarlarını aralarında paylaşıyorlar. Bu paylaşım 2002 senesinde 171 milyon dolarken 2006 senesinde yaklaşık 500 milyon dolara yükseldi. 2007 itibariyle kulüplerin genel artışlarının bir kısmı (yüzde 5-7,5 gibi bir kısım) bu pool hasarlarını karşılamak amacıyla tahakkuk ettirildi.
Diğer bir husus ise kulüplerin karşılaştığı teknik kayıpları (underwriting loss) telafi etmek için kullandıkları yatırım gelirlerinden (investment income) son zamanlarda yaşanılan finans piyasalarındaki krizler sebebiyle mahrum kalma ihtimali. Son iki üç sene içinde Skuld dışındaki hemen hemen bütün P&I kulüpleri sigorta dönemlerini teknik zararlarla kapattılar. Uluslararası limitasyon konvansiyonlarının yeni versiyonlarını benimseyen ülkelerin çoğalması sonucu, armatörler eskiden olduğu gibi sorumluluklarını kısıtlamakta zorlanırken bu P&I kulüplerine ilave maliyet olarak yansıdı. Ayrıca taşınan yüklerin değerlerinde görülen anormal artışlar kulüplerin hasarlarının artmasına sebep oldu. Bu unsurların 2008/2009 yenilemelerine etkisinin sadece bu yılla sınırlı kalmasını beklemek fazla iyimser bir tahmin olur.
